آموزگار مرگ

ندارم همزبانی آنچنانی

که در رویا کنم من زندگانی

ندارم یارو دارم سوز و دردی

شده همدم مرا رخسار زردی

خداوندا چگونه آفریدی؟

مگر دردو عم و حرمان ندیدی؟

نمیدانم چه سان پایان پذیرد

درون سینه دل باید بمیرد؟

چه سود ازاین نفسهای درونسوز

که شب تاروازآن تاریکتر روز

مراسوزانده ای اندر جوانی

مکن با بنده ها نامهربانی

"رسا" گفتست باتو درد جانسوز

به من راهی بغیر از مرگ آموز

#گیتی_رسائی

برچسب‌ها: آموزگار مرگ , همدم , همزبان , آموز , گیتی رسائی رویا های تنهائی...