بی نصیب

به جمعی بودم و ؛ حرف تو آمد

به خود گفتم تظاهر خوب چیزیست

نباید رنگ و رویم را ببازم

که چشم دوستان بس چشم تیزیست

ولی غافل، نبودم اختیاری

زآتش کی مرا راه گریزیست ؟

زنامت گرم میگردد وجودم

به قول عارفان اینها غریزیست

تعادل نیست اندر کار عاشق

که عشق و عاشقیها خود مریضیست

همه دیدند رنگ و روی من را

نشد پنهان کنم کار غریبست

به خود مُهر حماقت گو توان زد

ولیکن این فقط  یک خود فریبست

همان بهتر رها باشی ز افکار

که دست آورد عاشق بی نصیبیست

"رسا " آزارد باش و زندگی کن

تو کارت گوئیا دنیا ستیزیست

#گیتی_رسائی

برچسب‌ها: بی نصیب , عاشق , گریز , ستیز , رس رویا های تنهائی...